Vandaag had ik de kans om met enkele advocaten, griffiers en rechters te praten in de rechtbank van Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Deze kans had ik dankzij Cesar zijn zus, Maria Ofelia. Zij is een deurwaarder in een bank van Nicaragua.

Om 8 uur 'smorgens vertrok ik vandaag naar de bank om haar te ontmoeten. Daar kreeg ik de kans om met een advocaat te praten die praat met klanten die geldproblemen hebben. Hij beslist of ze hen voor het gerecht slepen. Zo ja, dan gaan ze naar Maria Ofelia. En zij moet het dan oplossen (simpel gezegd). Carlos, de advocaat in de bank, was precies héél blij om mij te ontmoeten want ik mag van hem morgen terugkomen om wat meer vragen te stellen. Ik ga hier niet uitleggen hoe het rechtssysteem werkt in Nicaragua want ik kan echt véél vertellen. Je kan het mij dus altijd vragen!

Na de bank gingen we richting het gerechtsgebouw in Nicaragua. Maria Ofelia verwittigde mij dat ik ging verschieten. Eerlijk gezegd, had ik verwacht dat het wat vergelijkbaar ging zijn met Europa. Niet dus. Het gerechtsgebouw... wat kan ik zeggen? Mijn indruk was dat ik een fabriek binnen ging gaan. Het was vuil, het was oud, het zag er niet uit als een gerechtsgebouw. Om binnen te komen, staat er een klein tafeltje waar je u moet aanmelden, maar véél beveiliging was er totaal niet. Je kan héél makkelijk naar binnengaan om een rechter neer te schieten. Dan kwamen we binnen in de zaal waar de civiele rechters zaten. Ze zaten allemaal in kleine genummerde kantoortjes naast elkaar en in de gang zaten de secretarissen met al hun papierwerk in hoge torens. Ik ging naar rechter nummer 2, de niet corrupte rechter. Haar kon ik even gedag zeggen. Ik vroeg wie de corrupte rechter was in deze zaal en blijkbaar was het nummer 6 haha. Onthoudt dat maar goed als je ooit problemen krijgt in Nicaragua! Nadien kon ik de secretarissen van nummer 2 en 3 wat vragen stellen. Ik was wat aan het praten met hen toen er plots een vrouw afkwam die ethische boekjes uitdeelde aan de werknemers Haha.

Na mijn vragenlijst te hebben afgevuurd, gingen we naar de rechtszalen. Kleine zalen met 4 stoelen, voor de bevolking die wilt komen kijken. We wilden eerst een proces bijwonen over een jongen die iets had gestolen, maar ze hadden de deur gesloten wat normaal gezien niet mag. Op mijn trip heb ik al héél veel geluk gehad en nu ook! We zagen een rechter wandelen in een andere zaal, waar net een proces ging beginnen! And so it begins.. . Aan de linkerkant zat de aanklager , vooraan zat de rechter met naast haar haar twee secretarissen. Voor de rechter zat de advocaat met de verdachte. Achter de verdachte stond een politieagent met een gigantisch geweer. Achter hem, zat de mama en de zus van de verdachte en.. ik en Maria Ofelia.

De rechter zat in een toga. Eén secretaris zat in een roos topje en de andere zat in een rode trui. De advocaat van de verdachte had lang haar en een jasje vol met vlekken. De enige mensen die wat deftig gekleed waren, waren de rechter en de aanklager.

De zaal was klein, koud, te licht en de ramen waren afgeplakt met karton. En je zag tussen de spleten mensen wandelen.

De verdachte was aan het wenen dus ik zat vol spanning te wachten om te weten wat er was gebeurd!

De verdachte werd aangeklaagd voor drugsbezit van cocaine en crack. Allereerst probeerde ze uit te vissen of het enkel om drugsbezit ging of om drugshandel. Het ging om drugsbezit. Maria Ofelia zei dat hij zeker en vast ook een drugsdealer was. De rechter vroeg of hij schuld bekende en dat deed hij. Nadat de advocaat en de aanklager dit hadden besproken, begon de rechter over de straf. De aanklager wou de minimum gevangenisstraf, 3 jaar. De advocaat pleitte voor geen gevangenisstraf. De rechter doet de uitspraak op 23 januari en tot dan moet de verdachte in de gevangenis zitten. De mama was kei hard aan het wenen en ik voelde mij zo slecht voor haar, dat ik haar een schouderklopje gaf. Maria Ofelia zei direct tegen mij 'What are you doing? Don't do that! She probably knew that he did that..'.

Na het proces, gingen we rond het hele gebouw. Verwacht niet één enkel gebouw. Het zijn allemaal kleine gebouwen en daartussen zijn van die kleine straatjes waar men eten op 'straat' verkoopt. Een heel rare atmosfeer. We gingen naar buiten en liepen rond het gerechts'gebouw'. Op een gegeven moment zag ik mensen roepen door een muur. Daar waren de gevangenissen, waar de verdachten zitten vooraleer ze naar de rechter moeten. De familie van de verdachten proberen door de gaten te praten met hun zoon/broer/.. .

Wil je meer weten? Contacteer charlotte.cuyvers@.. haha.