Buenoooooooos!

'San Juan del Sur is veel te toeristisch, ik wil het echte Nicaragua zien!' zei ik tegen een Nicaraguaan. Omdat ik een expert ben in zagen, nam hij mij mee naar het platteland in de bergen van Nicaragua. Om 4 uur 'smorgens vertrokken we naar Matagalpa. Geen enkele toerist te zien! Wat ik héél jammer vind, want wat je daar ziet is onbeschrijflijk. Het Noorden van Nicaragua staat bekend voor de koffieplantages. Je komt uit de bus en midden op het straat zie je langwerpige doeken, waar ze de koffiebonen op uitstrooien. Vanuit Matagalpa vertrokken we richting Jinotega. Aan de busterminal in Matagalpa kwam er een meisje naar ons om te vragen of we al iemand hadden om plaats te houden op de bus. Voor Cesar (de Nicaraguaan) was dit zelfs enorm grappig! Een slim meisje die weet waar ze geld kan verdienen! Aja, daar kan ik nog iets over zeggen! Toen ik de grens overstak naar Nicaragua, kwamen er verschillende mensen op mij af om te vragen of ze voor mij mijn immigratieformulier mochten invullen voor enkele Cordobas.

Aangekomen in Jinotega gingen we richting een hostel middenin de bergen van Nicaragua. Onthoud deze naam voor als je ooit naar Jinotega gaat : 'Biosfera'. Een unieke ervaring! Suzanne, de Amerikaanse eigenares, vertelde ons dat ze een houten huisje had ergens aan een waterval, waar we konden slapen. 'Voor echte durfers' zei ze. En natuuuuuurlijk doe ik dat!!! Een tocht door modder, water, planten,.. tot aan het 'hutje'. Het houten huisje was aan drie kanten open en had een klein houten laddertje naar boven, waar je kon slapen. Als je naar het toilet moest, moest je het riviertje oversteken en enkele rotsen trotseren om er te geraken. Eenmaal bij het toilet, moet je u geen luxe pot verwachten. Je moet naar achter leunen en uw behoefte in een gat in de grond doen. Nadien moet je er een soort poeder oversmijten zodat ze dat kan gebruiken als compost. Net voordat ik ging slapen zag ik... jaja.. een spin.. naast mijn kussen. Ik heb zitten roepen tegen Cesar 'KILL IT KILL IT' en dood was de spin. En toen bedacht ik mij ook, dat we de machete naast ons matras moesten leggen voor het geval.. Haha. En zo ging ik slapen middenin de natuur, dichtbij een waterval en dichterbij een machete.

De dag nadien gingen we verder de bergen in richting Penas Blancas. Haha wij dachten dat de busrit een 30 minuten zou duren. Ik was in slaap gevallen en wanneer ik wakker werd zei Cesar tegen mij 'I have no fucking idea where we are..' Hahaha. We zaten 3 uur op de bus toen hij eindelijk zei 'I recognize that mountain!' .. WOEHOEEEEE! Hij had geregeld dat we in een reservaat konden slapen. Daar zag ik voor het eerste het echte Nicaraguaanse boerenleven. Wacht, ik moet eerst even iets héél belangrijk vermelden... Jullie gaan verschieten!! Het was daar even koud als in Belgie !! E é é ik ben dat dus wel niet meer gewoon hé ! En douchen, kan je niet met warm water doen hoor.. koud water. En in de gebergte, komt het rechtstreeks van de rivier (veilig drinkwater trouwens) wat dus enorm koud douchen is! Al drie maanden lang douch ik met koud water, al drie maanden lang eet ik rijst en bonen, al drie maanden lang drink ik vooral water, al drie maanden lang spreek ik Engels en Spaans, al drie maanden lang gooi ik wcpapier in de vuilnisbak (je kan het niet doorspoelen) dus verschiet niet dat er plots wcpapier in uw vuilnisbak ligt als ik terug kom... .

Oké sorry voor de onderbreking.. waar was ik? Aja het echte Nicaraguaanse boerenleven. Koken gebeurd op een haardvuurtje in grote potten. Ik kan het niet echt uitleggen. Ge moet zelf maar is afkomen dan! Haha. Geen telefoonverbinding, geen internet,.. . Iedereen loopt er met vuile kleren en botten rond. Kindjes spelen met poppen van 80 jaar geleden. Het is alsof je in het verleden loopt. De dag nadien zijn we de berg gaan beklimmen richting de waterval. Ik ben maar 1 keer gevallen, terwijl Cesar.. 3 keer is gevallen, NAH! Haha. Echt een avontuur! Prachtig!

Na Penas Blancas gingen we terug naar San Juan del Sur. We moesten een bus terugnemen ergens in Penas Blancas. Ze vertelden ons dat de bus kan komen om 8 uur , maar soms ook om 9, 10,11 uur.. . We stonden er om 8 uur en om 11 uur hadden we een bus.. . Aangezien we drie uur stonden te wachten op een bus in een héél arm boerendorpje, beleef je wat en zeker als je een Europees meisje bent! Ik was een attractie. Ik had een hoed op de grond moeten leggen en geld moeten vragen elke keer als ze naar mij keken. Héél het dorp (en ik overdrijf niet) kwam naar mij kijken omdat ze daar bijna nooit toeristen zien. We zaten ergens op een stoel naast een meisje dat buiten tortillas aan het maken was en de eigenaar zei letterlijk tegen het meisje ' geef wat tortillas aan dat kleintje zodat ze deze kan meenemen naar Europa' Hahaha. Aan de andere kant waren twee jongens dammen aan het spelen op een zelfgemaakt bord met flessendopjes.

Na drie uur kwam eindelijk de bus ! En ik heb mij toen zoooo belachelijk gemaakt! Haha. Ik was vergeten om naar het toilet te gaan voor ik vertrok... We zaten een uur op de bus en ik kon het echt niet meer ophouden. Het was net alsof ik een cantus had bijgewoond. Ik was tegen Cesar aan het zeggen dat hij de bus moest stoppen zodat ik kon plassen. Na een half uur pushen deed hij het eindelijk. Ik moest wachten tot de bus een plat stuk vond om te stoppen. Ik liep alvast naar voor. Haha, de 'bushelpers' dachten dat ik van de bus wou springen om te gaan plassen dus begonnen ze daar te roepen en mij tegen te houden. Natuurlijk was iedereen in de bus naar mij aan het staren. Je moet je dat eens voorstellen.. als enige toerist in een bus op het platteland in Nicaragua. Eindelijk stopte de bus en ik heb zitten lopen.. manmanman. En je zag al die hoofden in de bus naar mij draaien. Haha en dan.. ik vond geen goede plaats om anoniem te plassen dus deed ik het achter een hoge plant net naast de bus. Ik dacht dat niemand mij kon zien... . Eenmaal op de bus zag je al die mensen staren naar mij... zo beschamend , maar wat deed dat een deugd!

Charly!