Hola!

Net zoals het vorig verhaal, moest dit verhaal ook paar maanden geleden op reismee verschijnen! Maar beter te laat, dan nooit ofzoiets! Met mijn drie Zwitserse medereizigers maakten we onze eerste stop in Antigua. Een stad zoals vele steden, maar toch mijn voorkeur. De kleine kleurige huisjes tussen de bergen, gaven mij een ander gevoel dan de steden voordien. In Antigua hebben we een meisje leren kennen uit Thailand (ofzoiets, geen idee eigenlijk) en met haar zijn we doorgereisd naar Semuc Champey. Het speciale aan dat meisje was dat haar ouders dachten dat ze in de Verenigde Staten zat. Ze mocht van haar ouders niet naar Centraal-Amerika reizen omdat het te gevaarlijk was. En daarbovenop kon zij geen Spaans en (amper) Engels. Dat moet je toch maar kunnen! Met een shuttle zijn we naar Lanquin gegaan. Lanquin is een dorpje dichtbij Semuc. In Lanquin word je ergens afgezet, waar een heleboel locals hun hostel staan aan te bieden. Wij, en de meesten, kozen de 'ecolodge'. Het voordeel van deze hostel was dat het direct aan Semuc lag. We moesten dan allemaal achterop de auto springen en al rechtstaan, in de ijzige koude, moesten we ons goed vastklampen aan de stalen barren van de auto. Semuc Champey is een waterval dat naar beneden gaat door verschillende poelen met helderblauw water. Het ligt diep verscholen in de bergen en dus is het moeilijk om daar te geraken. De auto ging door modder, reed 5cm van de kant, enzovoort. Een echt avontuur dus! Na een paar uur , kwamen we eindelijk aan in de ecolodge. Dat zich net naast de rivier bevindt. Het was trouwens ook de eerste rivier met helderblauw water dat ik ooit gezien heb. De dag nadien zijn we naar Semuc Champey gaan zien. Ik wist niet dat ik een hele bergtocht moest doen om daar te geraken dusja daar zat ik dan met mijn slippers. Een gevaarlijk karwei, maar ik leef nog! Na het zwemmen in de poelen van Semuc, zijn we richting de grotten geweest. Met een kaars in de hand, moesten we in het water zwemmen, door een waterval springen om aan de andere kant te geraken en op een gegeven moment moesten we door een klein gat springen. Aan het einde van die tocht, zat iedereen wel vol schrammen. Nadien keek ik boven de inkom van de grot en daar stond 'Wij zien niet verantwoordelijk voor ongevalen'. Later in Belize, heb ik gehoord dat die grotten heel gevaarlijk zijn en worden geleidt door locals en niet door ervaren gidsen. Achja, het was leuk! Na Semuc zijn we richting Rio Dulce gereden. Rio Dulce is een rivier aan de oostkust. Met een boot zijn we door de Rio gevaren, naar Livingston. De Rio Dulce is fenomenaal, maar Livingston is niet echt de moeite waard. Een echt 'Bob Marley'-stadje. Na Livingston, heb ik spijtig genoeg afscheid moeten nemen van mijn vriendjes. Ik ging naar Guatemala City en zij gingen naar Belize. Guatemala City is een hoofdstad dat zich uitstrekt over vele bergen. Prachtig om te zien! Daar heb ik ook een Mexicaans meisje leren kennen, die veel lokale vrienden had. Met haar en haar vriendjes ben ik dan uitgeweest in Guatemala City. Als enige toerist, voelde ik mij voor één avond toch héél local! Na Guatemala City ben ik richting México gereisd. En vanuit Cancun, ben ik naar het communistisch land Cuba gevlogen!

Hasta Pronto!