Hola!

Een maand geleden ben ik met het vliegtuig vanuit Cancun naar Havana gevlogen. Al een geluk was ik vergezeld met twee oostenrijkers, want eenmaal aangekomen op de vlieghaven kwamen we te weten dat onze bagage nog in Cancun lag. Meer dan 80 procent van het vliegtuig had zijn bagage niet en dus konden we wel uren aanschuiven aan de lost&found. Nadat ik eindelijk uit mijn depressie was, kwamen we rond 4 uur aan in onze Casi Particulari. Om even te verduidelijken, in Cuba heb je geen hostels, enkel Casi Particularis. Dit wil zeggen dat je inwoont bij de lokale bevolking en dus een leuke ervaring kunt hebben! Onze eerste Casi in Havana werd gerund door een oudere vrouw met haar dochter. Zij waren mijn nieuwe mama's. Om 4 uur 'snachts begonnen ze ons nog een ananasdrankje te maken. Uiteindelijk bleek dat ik altijd bij hen terecht kon! Ze hebben zelfs geweend toen we vertrokken! Na drie dagen had ik eindelijk mijn bagage. In die tussentijd droeg ik de kledij van de jongens. Een Hawaiiaanse zwemshort en een lange t-shirt van Red Bull. Ook al zag ik er niet uit, ik heb van Havana genoten! Het eerste wat mij opviel, was dat er nergens reclame te bespeuren was, wat mij enige rust gaf. In plaats van reclame, heb je overal grote borden met ' het socialisme overwint alle moeilijkheden', 'Viva la revolucion!', 'Viva Fidel, Viva Raoul'.Wanneer je in de stad begint te wandelen, zie je bijvoorbeeld oude vrouwen op het straat zitten met een sigaar in hun mond of mensen die naar je toekomen en vragen 'Chica , puede comprar leche?' (Meisje, kan je melk voor mij kopen?). Wat ik ook interessant vond, was dat je veel van die vervallen, precies nog in constructie, gebouwen ziet met een kantoor binnenin. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar het was alleszins raar om te zien.

In het algemeen is Cuba het enige land, waar ik overal met mijn mond open naar dingen stond te kijken. De gebouwen, de borden, het leven, de verhalen,.. het is allemaal zo anders en ergens ook mooi (vooral de gebouwen dan haha). Ik heb veel mensen horen vertellen dat ze Fidel adoreren, maar dat ze een heel hard leven hebben. Ik vroeg bijvoorbeeld aan een bewaker in een museum hoeveel ze verdiende per maand en het was amper 10 CUC (= 10 dollar = 8 euro). Over geld gesproken... in Cuba hebben ze twee soorten pesos. Ze hebben de pesos voor toeristen en de pesos voor de locals. Daardoor is het voor toeristen enorm duur om te reizen in Cuba. Als je aan de nationale peso wilt geraken, moet je bij de locals gaan eten en daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen!

Internet is verboden voor de locals. Als ze dit willen moeten ze het aanvragen. De enige mogelijkheid om het te krijgen als local is als je werkt met toeristen.

Van Havana zijn we naar Vinales gereden. Het dorp, waar je tabacofarms kunt zien! Onderweg naar Vinales, zag ik tractors als collectivo's ( die mensen vervoeren) en enorm veel luchtvervuiling. Dit laatste komt doordat alle auto's uit de jaren '50 en '60 komen. Als je bijvoorbeeld naar een winkel gaat, dan staat er in de etalage lampen, die wij al een eeuwigheid naar de stortplaats hebben gebracht. Het was alsof ik 40 jaar terug in de tijd was.

Van Vinales zijn we naar Santa Clara gereden. Daar kan je de begraafplaats van de enige echte Che Guevara bewonderen. Of hij daar echt ligt, weet ik niet zeker. Ik dacht dat het iets kei speciaal zou zijn, maar ik heb er wel geteld 5 seconden voor gestaan. Van Santa Clara gingen we richting Trinidad. Trinidad is super toeristisch en dus zijn we een beetje buiten het dorp gewandeld. Het echte Cuba leven was daar te bewonden en volgens mij hebben zij daar nog nooit toeristen gezien. Het was echt enorm armzalig. Ik kan het niet verwoorden wat ik heb gezien, maar het staat voor altijd in mijn geheugen gegrifd. In Trinidad zijn we ook een winkeltje binnengeweest en daar stonden nummerplaten met allemaal verschillende kleuren. De man legde mij uit wat de kleuren betekenen. Je hebt een gele nummerplaat als het een private auto is. Blauw als het van de staat is, zwart als je een diplomaat bent, rood als je midden in een overgang/proces zit (bv. een autobotsing) en groen is voor de ministers. In Trinidad heb ik in onze Casi ook het typische drankje van de stad gedronken namelijk 'Canchancharan', suuuper lekker! Ze heeft mij geleerd hoe ik het moet maken dus als ik terug ben... gaan we veel drinken haha.

In Trinidad, heb ik nog een super leuke ervaring gehad. Ik ben gaan paardrijden midden in de bergen. Op een gegeven moment reden we langs een rivier en we hoorden gezang. Naast ons in de rivier reed een oudere man op een kar, dat vooruit getrokken werd door een stier. We reden door de rivier en kwamen dan aan in een boerderij, waar deze man de eigenaar van was. Hij leefde samen met zijn zoon en maakten voor ons een drankje. Het drankje bestond uit limoen en suikerwater, dat werd geperst uit suikerriet, dat net naast de boerderij stond. Overal liepen kippen en op de grond lag er hier en daar een zwijn te slapen. Die mensen hadden 1 klein minihuisje, met de keuken buitenshuis. Ze hadden bijna niets, maar zagen er zo gelukkig uit. Ik heb hen beloofd om ooit terug te komen haha.

Vanuit Trinidad ben ik terug naar Havana gereden omdat mijn vlucht vertrok. Het was toen enorm hard aan het regenen en het grappige was, dat iedereen buiten stond om zijn auto te wassen.

Cuba, het land was fantastisch. De mensen ook, maar achteraf bekeken helpen ze je met het enige doel om geld te krijgen, wat ik ergens wel snap.

Onderweg heb ik ook een Cubaanse rechter leren kennen. Interessant was, dat ze nog de doodstraf hebben dat wordt uitgevoerd door een firing squad (ik kan nu niet op het Nederlands woord komen).

Vanuit Havana ben ik terug naar Cancun gevlogen en van daaruit heb ik de bus genomen richting Belize, een land waar ze Engels spreken. Voor mij, was dat een hele aanpassing (wie had dat gedacht?).

Besos!

Charly