De historie van Léon en enkele weetjes : aangrijpend!

Buenos!

Na 12 dollar betaald te hebben, kon ik op History Tour in Leon en believe me, it was worth the money! Harry, afkomstig uit Nederland, is de organisator van de tour. Hij is enorm geintresseerd in de geschiedenis van Nicaragua (en andere landen), waardoor je blijft hangen aan zijn lippen. Een aangrijpend verhaal met enkele weetjes om nooit meer te vergeten. Dit is de moeite waard om te lezen!

Vooraleer de tour vertrok, was ik met Harry aan het praten over Guatemala City. Hij heeft daar enkele jaren geleden gewerkt in de sloppenwijken. In de sloppenwijken wonen vooral de Maya's. Aangezien de regering dat aantal klein wilt houden, kunnen kinderen enkel worden aangegeven in de grote steden. Om vanuit de sloppenwijken tot in Guatemala City te geraken, moet je 3,5 uur rekenen (en terug). De Maya vrouwen hebben vaak geen geld én tijd om die tocht te maken. Het gevolg hiervan is dat de Maya's veel illegale kinderen hebben. Deze kinderen kunnen later dus niet gaan stemmen én niet gaan werken.

Na dit weetje vertrokken we naar de rand van Léon. Daar stond de allereerst katholieke kerk die de Spanjaarden hadden gebouwd nadat ze aan wal kwamen. De spanjaarden bouwden deze kerk om de religie van de Maya's te veranderen. Maya's leefden toen in zelfgemaakte huisjes en dus hadden ze schrik om in zo'n imposant donker gebouw binnen te wandelen. De spanjaarden zijn eigenlijk zo dom nog niet want wat deden ze.. ze keken naar wie de god van de indianen was.. de zonnegod. En zodus maakten de spanjaarden een zonnegod voor binnen. Ze namen de Maya's bij de hand en zeiden 'De zon schijnt buiten 12 uur, kom binnen en het schijnt 24 uur'. De Maya's begonnen naar de kerk te komen, zelfs 's nachts stonden ze daar.

We gingen naar binnen in de kerk en er was net een begravenis bezig. Héél simpel. En eigenlijk zou het zoals dat moeten zijn. Iedereen draagt wat hij/zij wilt , de kist wordt door naasten gedragen en iedereen draagt bloemen. De kist wordt naar buiten gedragen en in een terreinwagen gezet. Achter de terreinwagen lopen de mensen en een groepje muzikanten (1 trompet, 2 gitaren én een accordeon). Maj mijn geheugen is een bom! Over de kleren .. ze dragen wit als het gaat over een oud persoon die een lang en goed leven heeft gehad. Normaal gezien rouwen ze voor 9 dagen, nadien is het 'feest'. Het leven gaat voort voor hen en ze herinneren de mooie momenten.

OK nu een beetje over de revolutie. We vertrokken naar de politieke gevangenis van de Somoza-dictatuur. Een héél kleine gevangenis waar maar liefst 600 mensen opgesloten zaten! Een schande! Harry kon enkele overlevenden spreken en zei vertelden dat ze geen plaatst hadden om te liggen. Omdat de gevangenis zo overvol was , moesten de bewakers af en toe wat mensen vermoorden. En waarom er dan niet een spelletje van maken, dachten ze waarschijnlijk. Ze begonnen te wedden voor een pakje sigaretten, hoelang het zou duren vooraleer iemand zou sterven. Ze namen een knoop, dat werd vastgemaakt aan een koord. Een gevangene moest het inslikken. Wanneer de knoop helemaal beneden was, trok men aan de koord. Het gevolg is dat alle ingewanden worden doorboord. Soms stierven ze ineens, soms deden ze er een tijdje over. Degene die het dichts bij de tijd was, won zijn pakje sigaretten. Een andere methode om te vermoorden, was de hoofden afhakken. De bewaker nam het afgehakte hoofd en stak het in een bak met water. Dat was het enige dat ze hadden om uit te drinken. Ze moesten wel van dat rood water drinken, anders zouden ze sterven van de dorst.

Als men over de revolutie praat, heeft men het vaak over Santini. Santini was een nationalist en heeft dus niets te maken met de revolutie. Hij wordt gewoon als icoon gebruikt zoals Abraham Lincoln voor de republikeinen in Amerika. Abraham Lincoln wou de federele macht behouden. Goei weetje of niet? Ik zou het ook zo denken!

Er waren drie somozo-dictaturen. Onder de derde ging het mis. Hij was de ergste. Aan het einde van zijn dictatuur bezat hij één derde van het land als privé-bezit. De Ometepe-eilanden waren zijn privé vakantieplaatsen. Een groepje van de bevolking begon de revolutie. En in een paar uur hadden ze bijna heel de stad verovert. De contra's (Somoza) werden gesteund door de verenigde staten. Wanneer Santini opkwam (periode VOOR de revolutie) , werd men gesteund door Carter, toenmalige president van de verenigde staten. Men steunde Somoza omdat Santini een nationalist was en men dus bang was dat ze hun voordelen zouden kwijtspelen. Santini werd vermoord , paar dagen nadat Amerika had beloofd om hem te beschermen. Merkwaardig of niet?

Na een tijd stopte Carter de steun omdat Vietnam nog vers in het geheugen zat. Na Carter kwam Ronald Reagan aan de macht. Hij begon een illegale steun aan de contra's. Het ergste is dat mensen denken dat wat er gebeurde in Nicaragua, een burgeroorlog was. Dat was het niet. De contra's bestonden uit 15 procent Nicaraguanen (en die Nicaraguanen waren dan nog degeen die niets anders konden doen dan bij de Somoza's te zitten omdat ze schrik hadden en een beter leven daar hadden : ze werden getraind, kregen voedsel, onderdak,..) en de rest bestond uit Amerikaanse soldaten. De oorlog in Nicaragua was een oorlog tussen Amerika en Nicaragua.

Reagan en de CIA moesten dus een manier vinden om de oorlog te financieren. Allereerst deden ze dat via de Iran-contra-affaire. De Verenigde staten verkocht wapens aan Iran terwijl ze met Iran oorlog aan het voeren waren. Ze plaatsen hun eigen soldaten in gevaar. Ten tweede gaven ze drugsbendes een doorgang tot de Verenigde staten. In de jaren 80 had men een groot drugsprobleem in de Verenigde Staten. Nu weet je van waar dat kwam... .

Toen het begon uit te komen wat Reagen en de CIA deed, werd de oorlog stopgezet. Reagen kreeg Alzheimer en heeft altijd beweerd dat hij van niets wist. Waarom werd Reagen niet afgezet? De CIA directeur was George Bush.. rarara.. de volgende president.

Men heeft de Verenigde staten aangeklaagd voor ongeveer 200 biljoen US dollars. De Verenigde Staten heeft de bevoegdheid van het Internationaal gerechtshof niet erkend en dus moeten ze niets betalen. Als Nicaragua dat geld zou hebben, zou het weer een rijk land kunnen zijn.

Ten slotte een weetje over Daniel Ortega, de huidige president van Nicaragua. Daniel Ortega doet goede en slechte dingen. Het goede wat hij doet is bijvoorbeeld de 'Im hungry' campagne. Armen krijgen zaden en vee om iets te kunnen beginnen. Nu het slechte.. iedereen die bij de regering wilt werken, moet zich als lid inschrijven bij de partij van Daniel Ortega. Wat is het gevolg als regering en partij in elkaar vloeien? Een dictatuur, spijtig genoeg.

PUNT

Charly!

Mijn eerste proces in Centraal-Amerika (Managua, Nicaragua).

Vandaag had ik de kans om met enkele advocaten, griffiers en rechters te praten in de rechtbank van Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Deze kans had ik dankzij Cesar zijn zus, Maria Ofelia. Zij is een deurwaarder in een bank van Nicaragua.

Om 8 uur 'smorgens vertrok ik vandaag naar de bank om haar te ontmoeten. Daar kreeg ik de kans om met een advocaat te praten die praat met klanten die geldproblemen hebben. Hij beslist of ze hen voor het gerecht slepen. Zo ja, dan gaan ze naar Maria Ofelia. En zij moet het dan oplossen (simpel gezegd). Carlos, de advocaat in de bank, was precies héél blij om mij te ontmoeten want ik mag van hem morgen terugkomen om wat meer vragen te stellen. Ik ga hier niet uitleggen hoe het rechtssysteem werkt in Nicaragua want ik kan echt véél vertellen. Je kan het mij dus altijd vragen!

Na de bank gingen we richting het gerechtsgebouw in Nicaragua. Maria Ofelia verwittigde mij dat ik ging verschieten. Eerlijk gezegd, had ik verwacht dat het wat vergelijkbaar ging zijn met Europa. Niet dus. Het gerechtsgebouw... wat kan ik zeggen? Mijn indruk was dat ik een fabriek binnen ging gaan. Het was vuil, het was oud, het zag er niet uit als een gerechtsgebouw. Om binnen te komen, staat er een klein tafeltje waar je u moet aanmelden, maar véél beveiliging was er totaal niet. Je kan héél makkelijk naar binnengaan om een rechter neer te schieten. Dan kwamen we binnen in de zaal waar de civiele rechters zaten. Ze zaten allemaal in kleine genummerde kantoortjes naast elkaar en in de gang zaten de secretarissen met al hun papierwerk in hoge torens. Ik ging naar rechter nummer 2, de niet corrupte rechter. Haar kon ik even gedag zeggen. Ik vroeg wie de corrupte rechter was in deze zaal en blijkbaar was het nummer 6 haha. Onthoudt dat maar goed als je ooit problemen krijgt in Nicaragua! Nadien kon ik de secretarissen van nummer 2 en 3 wat vragen stellen. Ik was wat aan het praten met hen toen er plots een vrouw afkwam die ethische boekjes uitdeelde aan de werknemers Haha.

Na mijn vragenlijst te hebben afgevuurd, gingen we naar de rechtszalen. Kleine zalen met 4 stoelen, voor de bevolking die wilt komen kijken. We wilden eerst een proces bijwonen over een jongen die iets had gestolen, maar ze hadden de deur gesloten wat normaal gezien niet mag. Op mijn trip heb ik al héél veel geluk gehad en nu ook! We zagen een rechter wandelen in een andere zaal, waar net een proces ging beginnen! And so it begins.. . Aan de linkerkant zat de aanklager , vooraan zat de rechter met naast haar haar twee secretarissen. Voor de rechter zat de advocaat met de verdachte. Achter de verdachte stond een politieagent met een gigantisch geweer. Achter hem, zat de mama en de zus van de verdachte en.. ik en Maria Ofelia.

De rechter zat in een toga. Eén secretaris zat in een roos topje en de andere zat in een rode trui. De advocaat van de verdachte had lang haar en een jasje vol met vlekken. De enige mensen die wat deftig gekleed waren, waren de rechter en de aanklager.

De zaal was klein, koud, te licht en de ramen waren afgeplakt met karton. En je zag tussen de spleten mensen wandelen.

De verdachte was aan het wenen dus ik zat vol spanning te wachten om te weten wat er was gebeurd!

De verdachte werd aangeklaagd voor drugsbezit van cocaine en crack. Allereerst probeerde ze uit te vissen of het enkel om drugsbezit ging of om drugshandel. Het ging om drugsbezit. Maria Ofelia zei dat hij zeker en vast ook een drugsdealer was. De rechter vroeg of hij schuld bekende en dat deed hij. Nadat de advocaat en de aanklager dit hadden besproken, begon de rechter over de straf. De aanklager wou de minimum gevangenisstraf, 3 jaar. De advocaat pleitte voor geen gevangenisstraf. De rechter doet de uitspraak op 23 januari en tot dan moet de verdachte in de gevangenis zitten. De mama was kei hard aan het wenen en ik voelde mij zo slecht voor haar, dat ik haar een schouderklopje gaf. Maria Ofelia zei direct tegen mij 'What are you doing? Don't do that! She probably knew that he did that..'.

Na het proces, gingen we rond het hele gebouw. Verwacht niet één enkel gebouw. Het zijn allemaal kleine gebouwen en daartussen zijn van die kleine straatjes waar men eten op 'straat' verkoopt. Een heel rare atmosfeer. We gingen naar buiten en liepen rond het gerechts'gebouw'. Op een gegeven moment zag ik mensen roepen door een muur. Daar waren de gevangenissen, waar de verdachten zitten vooraleer ze naar de rechter moeten. De familie van de verdachten proberen door de gaten te praten met hun zoon/broer/.. .

Wil je meer weten? Contacteer charlotte.cuyvers@.. haha.

Matagalpa, Jinotega en Penas Blancas (Noord-Nicaragua)

Buenoooooooos!

'San Juan del Sur is veel te toeristisch, ik wil het echte Nicaragua zien!' zei ik tegen een Nicaraguaan. Omdat ik een expert ben in zagen, nam hij mij mee naar het platteland in de bergen van Nicaragua. Om 4 uur 'smorgens vertrokken we naar Matagalpa. Geen enkele toerist te zien! Wat ik héél jammer vind, want wat je daar ziet is onbeschrijflijk. Het Noorden van Nicaragua staat bekend voor de koffieplantages. Je komt uit de bus en midden op het straat zie je langwerpige doeken, waar ze de koffiebonen op uitstrooien. Vanuit Matagalpa vertrokken we richting Jinotega. Aan de busterminal in Matagalpa kwam er een meisje naar ons om te vragen of we al iemand hadden om plaats te houden op de bus. Voor Cesar (de Nicaraguaan) was dit zelfs enorm grappig! Een slim meisje die weet waar ze geld kan verdienen! Aja, daar kan ik nog iets over zeggen! Toen ik de grens overstak naar Nicaragua, kwamen er verschillende mensen op mij af om te vragen of ze voor mij mijn immigratieformulier mochten invullen voor enkele Cordobas.

Aangekomen in Jinotega gingen we richting een hostel middenin de bergen van Nicaragua. Onthoud deze naam voor als je ooit naar Jinotega gaat : 'Biosfera'. Een unieke ervaring! Suzanne, de Amerikaanse eigenares, vertelde ons dat ze een houten huisje had ergens aan een waterval, waar we konden slapen. 'Voor echte durfers' zei ze. En natuuuuuurlijk doe ik dat!!! Een tocht door modder, water, planten,.. tot aan het 'hutje'. Het houten huisje was aan drie kanten open en had een klein houten laddertje naar boven, waar je kon slapen. Als je naar het toilet moest, moest je het riviertje oversteken en enkele rotsen trotseren om er te geraken. Eenmaal bij het toilet, moet je u geen luxe pot verwachten. Je moet naar achter leunen en uw behoefte in een gat in de grond doen. Nadien moet je er een soort poeder oversmijten zodat ze dat kan gebruiken als compost. Net voordat ik ging slapen zag ik... jaja.. een spin.. naast mijn kussen. Ik heb zitten roepen tegen Cesar 'KILL IT KILL IT' en dood was de spin. En toen bedacht ik mij ook, dat we de machete naast ons matras moesten leggen voor het geval.. Haha. En zo ging ik slapen middenin de natuur, dichtbij een waterval en dichterbij een machete.

De dag nadien gingen we verder de bergen in richting Penas Blancas. Haha wij dachten dat de busrit een 30 minuten zou duren. Ik was in slaap gevallen en wanneer ik wakker werd zei Cesar tegen mij 'I have no fucking idea where we are..' Hahaha. We zaten 3 uur op de bus toen hij eindelijk zei 'I recognize that mountain!' .. WOEHOEEEEE! Hij had geregeld dat we in een reservaat konden slapen. Daar zag ik voor het eerste het echte Nicaraguaanse boerenleven. Wacht, ik moet eerst even iets héél belangrijk vermelden... Jullie gaan verschieten!! Het was daar even koud als in Belgie !! E é é ik ben dat dus wel niet meer gewoon hé ! En douchen, kan je niet met warm water doen hoor.. koud water. En in de gebergte, komt het rechtstreeks van de rivier (veilig drinkwater trouwens) wat dus enorm koud douchen is! Al drie maanden lang douch ik met koud water, al drie maanden lang eet ik rijst en bonen, al drie maanden lang drink ik vooral water, al drie maanden lang spreek ik Engels en Spaans, al drie maanden lang gooi ik wcpapier in de vuilnisbak (je kan het niet doorspoelen) dus verschiet niet dat er plots wcpapier in uw vuilnisbak ligt als ik terug kom... .

Oké sorry voor de onderbreking.. waar was ik? Aja het echte Nicaraguaanse boerenleven. Koken gebeurd op een haardvuurtje in grote potten. Ik kan het niet echt uitleggen. Ge moet zelf maar is afkomen dan! Haha. Geen telefoonverbinding, geen internet,.. . Iedereen loopt er met vuile kleren en botten rond. Kindjes spelen met poppen van 80 jaar geleden. Het is alsof je in het verleden loopt. De dag nadien zijn we de berg gaan beklimmen richting de waterval. Ik ben maar 1 keer gevallen, terwijl Cesar.. 3 keer is gevallen, NAH! Haha. Echt een avontuur! Prachtig!

Na Penas Blancas gingen we terug naar San Juan del Sur. We moesten een bus terugnemen ergens in Penas Blancas. Ze vertelden ons dat de bus kan komen om 8 uur , maar soms ook om 9, 10,11 uur.. . We stonden er om 8 uur en om 11 uur hadden we een bus.. . Aangezien we drie uur stonden te wachten op een bus in een héél arm boerendorpje, beleef je wat en zeker als je een Europees meisje bent! Ik was een attractie. Ik had een hoed op de grond moeten leggen en geld moeten vragen elke keer als ze naar mij keken. Héél het dorp (en ik overdrijf niet) kwam naar mij kijken omdat ze daar bijna nooit toeristen zien. We zaten ergens op een stoel naast een meisje dat buiten tortillas aan het maken was en de eigenaar zei letterlijk tegen het meisje ' geef wat tortillas aan dat kleintje zodat ze deze kan meenemen naar Europa' Hahaha. Aan de andere kant waren twee jongens dammen aan het spelen op een zelfgemaakt bord met flessendopjes.

Na drie uur kwam eindelijk de bus ! En ik heb mij toen zoooo belachelijk gemaakt! Haha. Ik was vergeten om naar het toilet te gaan voor ik vertrok... We zaten een uur op de bus en ik kon het echt niet meer ophouden. Het was net alsof ik een cantus had bijgewoond. Ik was tegen Cesar aan het zeggen dat hij de bus moest stoppen zodat ik kon plassen. Na een half uur pushen deed hij het eindelijk. Ik moest wachten tot de bus een plat stuk vond om te stoppen. Ik liep alvast naar voor. Haha, de 'bushelpers' dachten dat ik van de bus wou springen om te gaan plassen dus begonnen ze daar te roepen en mij tegen te houden. Natuurlijk was iedereen in de bus naar mij aan het staren. Je moet je dat eens voorstellen.. als enige toerist in een bus op het platteland in Nicaragua. Eindelijk stopte de bus en ik heb zitten lopen.. manmanman. En je zag al die hoofden in de bus naar mij draaien. Haha en dan.. ik vond geen goede plaats om anoniem te plassen dus deed ik het achter een hoge plant net naast de bus. Ik dacht dat niemand mij kon zien... . Eenmaal op de bus zag je al die mensen staren naar mij... zo beschamend , maar wat deed dat een deugd!

Charly!

Granada,Masaya, Corn Islands en Managua

Hola!

Long time no write en daarom ben ik hier weer! Na San Juan del Sur stapte ik als enige toerist op de bus richting Granada. Na een blauwe poep van de rit en een droge mond door mijn 'terminal de buses aqui?' geroep kwam ik aan in Granada. De bus stopte middenin een marktstraat. Zoveel drukte en geroep. Als enige toerist moest ik door de markstraat op zoek naar een taxi. Na tien keer mijn hand opsteken, had ik eindelijk een taxi richting de hostel. In de hostel zag ik een jongen die ik eerder had leren kennen in Panama en dus had ik al direct een vriendje. De dag nadien leerde ik twee Belgen kennen. Het is soms eens een verademing om eens je eigen taal te kunnen spreken! Samen zijn we Granada gaan verkennen. Een mooie stad met huisjes in alle kleuren, overal kerken, drukke markstraten,.. én zotte poolparty's. De twee Gentenaars en ik hadden het fantastische idee om in het meer van Nicaragua te gaan zwemmen. Omwille van het weer konden we dit niet doen. Al een geluk dat we dat ook niet hebben gedaan, want nadien kwamen we te weten dat er Bullsharks in het meer zitten haha. Tijdens mijn verblijf in Granada ben ik met twee Nederlanders een uitstapje gaan maken naar Masaya. Aangekomen in Masaya, stonden we midden in een lokale markt. Ik wou zo graag foto's nemen om jullie te laten zien wat een andere wereld dat was, maar spijtig genoeg was dat niet zo veilig. Na de lokale markt zijn we naar een 'bekende' markt geweest waar al de toeristen komen. Je kan het wel al raden dat dat enorm saai was in vergelijking met zo'n lokale markt. Na de markt zijn we de actieve vulkaan gaan bezichtigen. Machtig! Nadien moesten we heel de vulkaan terug naar beneden wandelen. Al een geluk dat we onderweg een lift vonden naar beneden. Nog een geluk was , dat het koppel in de auto twee advocaten waren. En dat ze richting onze hostel gingen! Minpuntje, ze waren allebei wat dronken haha. Na Granada ben ik op het vliegtuig vertrokken richting de Corn Islands. Aangezien het een klein vliegtuigje is, vliegt het ook laag boven de oceaan waardoor je alles zeer goed kon zien. Het water was prachtig, zooo helderblauw! Je zag kleine bootjes, hutjes,.. . Een echt paradijs. Tot zover mijn fantastische ervaring. Eenmaal aangekomen begon ik te flashen van hier tot in Belgie. Ik kon geen geld ophalen. Om geld te besparen , heb ik mijn dagen doorgebracht op het strand. Elke dag at ik brood en water. En op kerstmis trakteerde ik mezelf op .. jaja.. TWEE broden! Haha. Er was wel een lichtpuntje. De eigenares van de hostel was advocaat én vervangrechter op de Corn Islands. De laatste dag dat ik daar verbleef, heb ik haar paar vragen gesteld over het rechtssysteem. Nadien ben ik even gaan kijken naar de supreme court van de Corn Islands. De supreme court of the Corn Islands klink chic, maar stel je er niet veel van voor! Een héél klein gebouwtje met daarvoor een scheef hangend bordje met de woorden 'Supreme Court'. Na de Corn Islands vloog ik terug richting Managua, de hoofdstad van Nicaragua. In San Juan del Sur had ik iemand leren kennen die mij ook zou ophalen op de vlieghaven, Cesar genaamd. Vanuit daar gingen we richting zijn familie aangezien ik laat aankwam. Op de weg naar daar, zag ik de eerste keer de echte corruptie van de politie. We zaten in een OVERvol busje dat werd tegengehouden door de politie. De buschauffeur betaald gewoon een som geld aan de agent en de agent stapt gewoon droog verder. Het kon hem gewoon niets schelen. Nadien zijn we ergens iets gaan eten in een lokaal tentje. Het was lokaal eten van El Salvador en dat was zoo slecht. Ik wil echt niet weten wat ze erin hadden gestoken.

De zus van Cesar is een gerechtsdeurwaarder in Managua en haar man een architect die alsook werkt in Duitsland. De zus van Cesar vertelde mij dat ze vaak naar mensen moet gaan om hun huis af te nemen. Natuurlijk gaat dat in zo'n land niet makkelijk en is dus het gevolg dat ze gewoon niet betalen en er uiteindelijk geen gevolgen zijn. Na Managua ben ik terug richting San Juan del Sur vertrokken om wat meer te surfen en om een zot nieuwjaarsparty te houden. Binnenkort vertrek ik naar het Noorden van Nicaragua met Cesar. Hij kan mij het echte Nicaragua laten zien en daarvoor ben ik tenslotte hier.

Dankzij mijn OVERsociaal vermogen , heb ik ook al een jongen gevonden die met mij naar Honduras gaat reizen! Spanneeeeeeeeeeeeend!

Till we meet again!

San Juan Del Sur

Hola!

Na een hectische busreis ben ik vorige week dinsdag aangekomen in San Juan Del Sur. Het dorp staat bekend als hét surfparadijs van Nicaragua en omstreken. Een zeer toeristische plek vol met surfboys (niet dat ik klaag natuurlijk, just saying haha). Via couchsurfing had ik een plek kunnen bemachtigen in 'Arena Caliente Surfshop and Surfcamp'.Mijn host was Cesar. Ik kwam aan en hij vertelde mij dat ik moest leven met allemaal mannen, de surfinstructors van de surfshop. Ik zei direct 'geen enkel probleem' haha. Wat dus uiteindelijk wel een probleem is geworden, maar dat ga ik hier niet uitleggen om wel bepaalde redenen dus je kan het altijd vragen! Het komt erop neer dat ik de Nicaraguaanse cultuur ten volle heb beleefd. Ik ben er zeker van dat Stephanie nu aan het lachen is!

Na een dag te zitten nietsen, hadden ze mij meegenomen op een boottrip naar een surfbeach waar ik kon leren surfen. San Juan zelf heeft ook een strand, maar geen goede golven. Met kleren,surfboard.. vertrok ik naar de auto (dacht ik) die ons naar het strand zou brengen. Na een paar minuten wandelen had ik door dat we gewoon naar het strand van San Juan aan het wandelen waren. Ineens zegt Cesar tegen mij 'ben je klaar?' en ik zeg héél verbaasd 'euh wat gaan wij doen?' 'We gaan zwemmen naar de boot'.. OMG! Die boot lag kei ver, echt serieus! En ik moest peddelen op het surfbord met mijn kleren en alles aan haha. Ik heb me wel geamuseerd, het was speciaal! Dan ben ik gaan leren surfen. Surprise surprise ik kan staan op een surbord en ik heb bewijs! Nadien heb ik nog twee dagen zitten surfen oftewel geprobeerd.

Wat betreft mijn rechtenproject, ik heb connecties gemaakt! Een vriend van Cesar in Granada kan mij brengen naar een gerechtsgebouw. Gisteren ontmoette ik een man uit Mexico die in Cancun woont. Als ik hem contacteer , kan hij mij helpen aan een advocaat.

De man uit mexico had trouwens een zeer interessant verhaal (dat komt omdat ik interessante vragen stel natuurlijk haha). Ik vroeg hem of het een corrupt land was. En ja eigenlijk een retorische vraag, maar toch. Hij vertelde mij dat de maffia mensen in de regering betaald of betaald om iemand van hen in de regering te zetten. In elk dorp woont er wel iemand die bij de maffia betrokken is. Als er een verkiezing is, gaat die bepaalde inwoner met boxen op straat en roept om dat als ze niet kiezen voor die bepaalde persoon, hij iemand van elke familie vermoordt of gewoon in het rond gaat schieten.

IGisteren was ik de Nicaraguaanse televisie aan het bekijken en ik heb echt verbaasd zitten kijken naar de beelden. Er was een dokter in Managua die te veel verdoving had gegeven aan een kindje. Dus ja dat komt op het nieuws, maar hoe! Ze laten de kist zien, ze laten het kind in de kist zien, ze filmen alsof ze iets persoonlijk aan het filmen zijn. Als er iets gebeurd wordt echt alles gefilmd, hoe erg ook. Cesar zegt dat er veel mensen laaggeschoold zijn en dus willen zij dat zien zodat zij wat kunnen 'bijleren'.

Voila dit was een heel klein beetje over San Juan Del Sur. Morgen vertrek ik naar Granada voor een paar dagen en op 20 december vertrekt mijn vlucht naar de Corn Islands. Daar ga ik kerstmis en nieuwjaar vieren! Ik kijk er al naar uit!

Dale pues!

Parlemento de Costa Rica y la frontera de Nicaragua

Hola!

Eerst en vooral : volgens een taxichauffeur in Costa Rica kan ik al goed spaans praten haha.Tot daar het opscheppen over mezelf. Oké oké wat heb heb ik de voorbije dagen gedaan? Ik heb op het strand gezeten, flyers aan toeristen zitten geven (eigenlijk zat ik gewoon stiekem in een hostel te praten met mensen haha waaronder de meest grappige Belg OOIT ) en zitten feesten. Toen het regenseizoen begon in Puerto Viejo ben ik vertrokken richting Nicaragua. Onderweg naar daar kwam ik twee denen tegen die een ticovriend wilden gaan bezoeken in San José (Costa Rica). Zijn mama is een parlementslid. Al snel vroeg ik hem of hij iets kon regelen. En zo ging ik naar het parlement van Costa Rica. Toeristen kunnen daar normaal gezien niet binnen dus ik was enorm blij dat ik deze kans kon krijgen! Eenmaal aangekomen in het parlement kreeg ik een rondleiding van haar assistent, alsook een advocaat (tweemaal lucky want hij kon mij veel vertellen over de rechtspraktijk in Costa Rica). Wat hij zei, wat ik zag... duizend keer interessanter dan in Belgie, believe me!! Ik zal enkele belangrijke puntjes geven , voor degenen die geinteresseerd zijn! Ze hebben geen rechtsgewoonten, enkel het parlement maakt recht , als de rechter moet interpreteren moet hij kijken naar wat het parlement heeft gezegd, de grondwet staat boven het internationaal recht, het recht is vergelijkbaar met Italie en is alsook bijna hetzelfde als in Panama, er is geen jury omdat de populatie niet groot is en zodus heeft iedereen wel connecties met elkaar, er zijn altijd 3 rechters (er is 1 rechter wanneer de zaak moeilijk is (raar hé) ), een zéér democratisch land, de bevolking kan zelf wetsinitiatieven brengen (ik kwam buiten het parlement en er stond een grote lijn met mensen die allemaal een initiatief hadden), de staat wordt veel voor de rechter gedaagd omdat het gewoon zo democratisch is, de mensen zijn zéér geinteresseerd in wat er gebeurd (buiten stonden er keiveel mensen die wilden weten wat er binnen aan de gang was), elke dag discussieren ze in het parlement van 3 tot 6, bij rechtszaken mag de jury pas het dossier inkijken op de laatste dag van het proces om zo véél mogelijk subjectiviteit uit te sluiten, .. . Ik kan eeuwen doorgaan. Als je meer wilt weten, let me know!

Na het parlement , begon ik mijn trip richting Nicaragua. Ik dacht dat een bus naar Liberia (dicht aan de grens), maar 3 uur zou duren. Héél fout gedacht want ik zat maar liefst 7 uur in de bus. Dus moest ik een nacht verblijven in Liberia. Ik heb daar kei lang zitten rondwandelen om een taxi te pakken te krijgen. Al een geluk waren de mensen daar zooo lief dat ze voor mij een taxi hebben gebeld, mijn rugzak hebben zitten dragen,.. . De dag nadien ben ik in de ochtend vertrokken naar de grens. De grens... zo véél erger dan de grens aan Panama. Onbeschrijflijk. Ik was zoo blij dat ik toeristen heb aangesproken en hen heb gezegd dat ik hen zou volgen. Alleen had echt een ramp geweest. Het was zoo druk, er was een 2km lange rij met vrachtwagens, gebouwen hier en gebouwen daar,... pfff. Daar kwam ik ook te weten dat ik mijn colones niet kan omwisselen in Nicaragua dus moest ik mijn geld op straat omwisselen. Never again.. wat een gedoe :D Ik heb een uur staan discussieren en zitten lopen van de ene naar de andere om een betere wisselkoers te krijgen. Eenmaal buiten, was het een andere wereld dan Costa Rica. Héél veel arme mensen die naar uw rugzak kijken alsof het een schat is én het meest belangrijke is dat het zo goedkoop is! Nu kwam het moeilijkste stuk.. de juiste bus vinden. Iedereen komt met u praten en iedereen zegt iets anders omdat ze geld van u willen. Na een uur hadden we eindelijk de juiste bus gevonden. Op de bus zat er een meisje naast mij uit NIcaragua en zij was zooo vriendelijk! Zij heeft voor mij twee keer de bus betaald én de wc haha. Zij deed dat voor mij omdat ze niet wou dat ik werd afgeript.. . Na de eerste bus moesten we een tweede bus nemen en zij wou rum gaan kopen voor mij haha. Ik heb tot hiertoe al een heel goed beeld van Nica's! Zo'n warme mensen! Aja, ook voor mij schokwekkend, was de bus. Je kon op de bus zitten, uw bagage moest op de bus, de mensen die werken op de bus zitten heel de tijd rond de bus te klimmen terwijl de bus rijdt enzovoort enzovoort. Nu logeer ik in een surfshop waar ik voor 1 week voor 25 dollar kan verblijven als ik af en toe de shop in het oog houdt. Dit heb ik kunnen regelen via couchsurfing. De host is trouwens een enorme lieve jongen die uit een rijk gezin komt dus volgens mij wel betrouwbaar. En en en.. zijn zus is een advocaat in Managua en hij gaat proberen om iets te regelen voor mij!

Nu ga ik mijn verjaardag vieren in San Juan del Sur. Gelukkige verjaardag voor mij!!

Hier in Nicaragua zeggen ze tranquilo en dus niet pura vida zoals in Costa Rica!

Dus..

Tranquilo!

Liberia, Tamarindo, Samara en Jaco

Hola!

Omdat er veel mensen zagen dat mijn verhalen te lang zijn, ga ik proberen om dit héél kort samen te vatten.1..2..3 Here comes the short story!

Liberia- Voor het eerst bij een Ticofamilie gegeten. Zij woonden in een redelijk normaal huisje met veel prulletjes en ook wel wat stof. We hebben het lokale eten gegeten. Ik zei tegen de mama dat ik haar schoenen mooi vond. Als antwoord kreeg ik 'je mag ze hebben als je wil'.. zo lief.. . Ze hebben mij ook uitgenodigd voor kerstmis! Spannend! (Is dit al kort genoeg? haha)

Tamarindo- Véél Amerikaans invloed. Om te feesten is het suuuper! Daar zat ik via couchsurfing gratis in een chic domein met zwembad en alles erop en eraan. Spijtig genoeg was mijn host zooo saai. Een geluk bij een saaie host was dat ik 2 jongens tegen ben gekomen die ik eerder in San Jose had ontmoet. Vanaf dan ben ik 3 dagen met hen gaan reizen met de auto (gratis vervoer!). Aja in Tamarindo leerde ik ook een meisje kennen die oorspronkelijk uit een Amish familie kwam in Belize. Misschien kan ik proberen om binnen te komen in de Amishfamilie in Belize. Let's try that!

Samara- Praaaaachtig! Vooral de surfinstructor hahaha. Ik heb voor het eerst leren surfen. Een kleine ramp. Ik denk dat het aan de golven lag! Haha. Daar heb ik ook de Cocainedrugdeal meegemaakt, zoals jullie wel weten. Wat kan ik nog zeggen? Think Charlyyy. Er was op straat een meisje oorbellen aan het verkopen en zij kwam gewoon uit... Brussel!

Jaco- Weeral die stomme Amerikanen. Grote gebouwen, lelijk strand,.. . Ik heb er wel in een superleuke hostel gezeten! Hostel De Haan, een aanrader! De Ticomanager zie je altijd lachen! Ik wou normaal 1 nacht verblijven en ik heb er 3 nachten gezeten. Ik heb er niet gezeten voor het dorp, maar voor de mensen en de feestjes.

Ik denk dat dit wel kort genoeg was!

Nu zit ik weer in Puerto Viejo en nadien ga ik mij klaarmaken voor het land van de nica's.. Nicaragua!

Charly!

Dit moet ik toch even vermelden...

Het is nu half 3 's nachts in Samara, een dorp aan de pacific in Costa Rica. Ik kom net terug van een avondje uit met twee franse zwitsers die ik wat eerder had leren kennen in San José. Hele toffe, lieve en beschermende jongens. Zaterdag kwamen we aan in Samara en leerden we een man kennen uit Wallonie. Een hele grappige, toffe man. Hij leek ok! Vanavond beslisten we om iets te gaan drinken in het dorp. Al snel kwamen we de Franse Belg tegen. We hebben ons kapot zitten lachen met hen. Nadien gingen we samen naar een bar aan het strand. En nu begint het verhaal pas echt... . HIj zei ineens dat hij zijn sigarettenpakje niet meer vond. Hij was helemaal gestresseerd... . Wij vonden dat héél raar. Al snel kwamen we te weten dat er cocaine in zat. De Belg belde direct naar zijn dealer. En echt, geloof mij, 2 minuten later kwamen er 2 zwarten aangereden op een motor. De Belg gaat erop af en krijgt zijn poeder. Nadien komt 1 zwarte van de motor binnen gewandeld. Hij draagt een bandana, hoed, militair jasje en een zakkenbroek. In 1 van zijn zakken zat een pistool met de kogelhuls naar boven gericht. Dat ik dit nu om half 3 's nachts vertel wil héél veel zeggen over hoe ik mij voelde toen ik dat zag. Nu besef ik dat mijn trip gevaarlijk kan worden. De 2 Zwitsers zijn wat zwaargebouwd en zelfs zij hadden evenveel schrik als mij.We zijn direct vertrokken.

I want to see that never fucking (sorry) again!

Slaapwel!

Charly.